Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα ευρύ φάσμα φαρμάκων και λαϊκών φαρμάκων, αλλά ιδιαίτερη σημασία έχουν τα εξής: α) ψυχοτρόπα φάρμακα που δεν οδηγούν σε εθισμό, όπως αντικαταθλιπτικά φάρμακα, β) καθαρτικά και γ) παυσίπονα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς ιατρική συνταγή (για παράδειγμα, ασπιρίνη και παρακεταμόλη). Η συνεχής χρήση αυτών των φαρμάκων συχνά οδηγεί σε άσκοπες επαφές με τους γιατρούς και άλλο ιατρικό προσωπικό και μερικές φορές συνοδεύεται από την εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών σε αυτές τις ουσίες. Οι προσπάθειες αποτροπής της καταλληλότητας της λήψης αυτών των φαρμάκων ή της απαγόρευσης της χρήσης τους συχνά προκαλούν αντίσταση στη λήψη καθαρτικών και παυσίπονων. Μια τέτοια αντίσταση μπορεί να συμβεί παρά μια προειδοποίηση σχετικά με τη δυνατότητα (ή ακόμη και την ανάπτυξη) των ανεπιθύμητων ενεργειών όπως η νεφρική δυσλειτουργία ή η ανισορροπία των ηλεκτρολυτών. Παρόλο που είναι συνήθως προφανές6 ότι ο ασθενής έχει έντονο κίνητρο να πάρει την ουσία, τα συμπτώματα της εξάρτησης ή της απόσυρσης (ταξινομημένα στο F10-F19 ), όπως και με τις ψυχοδραστικές ουσίες, δεν αναπτύσσονται. Κατάχρηση :. αντιόξινα. βότανα και παραδοσιακή ιατρική. στεροειδών ή άλλων ορμονών. βιταμίνες Πάθος για υπακτικά Δεν περιλαμβάνονται: κατάχρηση ουσιών ( F10-F19 )